Jaką formę wybrać?
Tabletka, kapsułka, drażetka a może w formie kropli? Nie ma określonej najlepszej formy. Postać leku czy suplementu zależy od jego składu. Najczęstsze formy to oczywiście kapsułki i tabletki, kolokwialnie nazywane “pigułkami”. Tabletka po raz pierwszy została użyta w medycynie w 1874 roku. Do dnia dzisiejszego jej forma i skład przeszła wiele modyfikacji. Obecnie powstaje w wyniku sprasowania pod dużym ciśnieniem proszku, który jest mieszaniną substancji leczniczych i pomocniczych. Oczywiście może być pokryta specjalną otoczką, ułatwiającą połykanie, częściej jednak otoczka celowo opóźnia proces uwalniania substancji leczniczej. Otoczka rozpuszczana jest przez kwasy żołądkowe dzięki czemu lek jest przetransportowany do jelit i wchłaniany przez organizm. Wadą tego rozwiązania właśnie jest konieczność użycia substancji pomocniczych takich jak adsorbenty, których zadaniem jest zapobieganie zawilgoceniu substancji leczniczej, substancji wiążących, zapobiegających przedwczesnemu rozpadaniu się tabletek, substancji poślizgowych do zmniejszania tarcia.
Drugą popularną formą to kapsułka. Podobnie jak jej siostra tabletka przeszła od pierwszego użycia do dnia dzisiejszego szereg usprawnień technologicznych. Początkowo wykonana ze skrobi, potem popularnej żelatyny. Ta jednak nie jest odpowiednia dla wegan, a także nie pozwala na kontrolowane uwalnianie substancji leczniczej. Dlatego też w najnowocześniejsza forma kapsułek wykonana jest z hypromelozy (HPMC). Przewaga kapsułek z HPMC nad kapsułkami z żelatyny wynika przede wszystkim z niskiej zawartości wody w materiale otoczki dlatego są optymalnym rozwiązaniem w technologii konfekcjonowania suchych komponentów i ekstraktów gdyż lepiej niż kapsułki żelatynowe chronią wypełnienie przed zawilgoceniem[1]. Jako polimer uzyskiwany w wyniku modyfikacji celulozy jest pochodzenia naturalnego, nie odzwierzęcego zatem jest idealna dla wegan.
[1] G. Kubiak-Tomaszewska, P. Tomaszewski, J. Pachecka, Hypromeloza w technologii farmaceutycznej kapsułek oraz innych dawkowanych postaci leku, Pediatria i Medycyna Rodzinna, 2011
